Data urodzenia i aktualny wiek kardynała
Kardynał Stanisław Dziwisz, jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci polskiego i światowego Kościoła katolickiego, urodził się 27 kwietnia 1939 roku. To właśnie ta data stanowi punkt wyjścia do obliczenia jego aktualnego wieku, który w 2024 roku wynosi 85 lat. Długie życie kardynała Dziwisza, obejmujące niemal całe powojenne dzieje Polski i Kościoła, stanowi niezwykłe świadectwo jego długoletniej posługi i zaangażowania. Jego wiek pozwala mu na unikalną perspektywę na zmiany, jakie zaszły w Kościele i świecie przez ostatnie dekady. Od najmłodszych lat, przez lata formacji w seminarium, aż po kluczowe role u boku Jana Pawła II i jako metropolita krakowski, Stanisław Dziwisz wiek swój przeżywał w intensywnej służbie.
Fakt, że kardynał Stanisław Dziwisz osiągnął tak zaawansowany wiek, jest również znaczący w kontekście jego doświadczeń i roli świadka historii. Urodzony tuż przed wybuchem II wojny światowej, przeżył burzliwe czasy okupacji, okres komunizmu w Polsce, a następnie transformację ustrojową. Jego życie jest nierozerwalnie związane z historią polskiego Kościoła i Watykanu, zwłaszcza poprzez bliską współpracę z Karolem Wojtyłą, późniejszym papieżem Janem Pawłem II. Aktualny wiek kardynała Dziwisza, wynoszący 85 lat, czyni go jednym z seniorów w Kolegium Kardynalskim, choć zgodnie z prawem kanonicznym, kardynałowie powyżej 80. roku życia nie biorą już udziału w konklawe. Mimo to jego głos i doświadczenie nadal są cenione w Kościele katolickim.
Początki drogi życiowej: młodość i edukacja
Droga życiowa Stanisława Dziwisza rozpoczęła się w niezwykle burzliwym okresie historii Polski i świata. Jego młodość i wczesna edukacja ukształtowały fundamenty dla jego przyszłej, długiej i wpływowej posługi w Kościele.
Kiedy Stanisław Dziwisz przyszedł na świat?
Stanisław Dziwisz przyszedł na świat 27 kwietnia 1939 roku w Rabie Wyżnej, malowniczej miejscowości położonej na Podhalu. Jego narodziny zbiegły się w czasie z narastającym napięciem politycznym w Europie, tuż przed wybuchem II wojny światowej. To historyczne tło, naznaczone wojną i okupacją, a następnie okresem powojennym i reżimem komunistycznym, z pewnością miało wpływ na jego wczesne lata i decyzję o wstąpieniu na drogę duchowną. Młodość spędzona w trudnych, ale głęboko religijnych realiach polskiej wsi, zapewne wzmocniła jego wiarę i powołanie.
Edukacja Stanisława Dziwisza rozpoczęła się w lokalnych szkołach, gdzie zdobywał podstawową wiedzę, jednocześnie nasiąkając atmosferą głębokiej religijności, typowej dla regionów południowej Polski. Po ukończeniu szkoły średniej, jego decyzja o wstąpieniu do seminarium duchownego była naturalnym krokiem w kierunku realizacji powołania kapłańskiego. W 1957 roku wstąpił do Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, co zapoczątkowało jego formalną formację do prezbiteratu. W Krakowie, pod czujnym okiem wybitnych profesorów i duchownych, w tym Karola Wojtyły, który był wówczas profesorem etyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i duszpasterzem akademickim, Stanisław Dziwisz kształcił swoją teologiczną i duchową wrażliwość. Proces ten był kluczowy dla rozwoju jego intelektu i duchowości, przygotowując go do przyszłych wyzwań w Kościele. Okres seminaryjny był czasem intensywnej nauki, modlitwy i refleksji nad przyszłą posługą, a bliskość z ośrodkiem akademickim w Krakowie, jak i z ówczesną Archidiecezją Krakowską, pozwoliła mu na głębsze zrozumienie specyfiki polskiego Kościoła. Jego studia obejmowały szeroki zakres teologii, filozofii i prawa kanonicznego, co stanowiło solidną podstawę do dalszej pracy duszpasterskiej i naukowej.
Kluczowe lata u boku Jana Pawła II
Okres, w którym Stanisław Dziwisz pełnił funkcję osobistego sekretarza Karola Wojtyły, a następnie papieża Jana Pawła II, był bez wątpienia najbardziej formatywnym i kluczowym w jego życiu. To właśnie te lata ukształtowały jego perspektywę na Kościół i świat, dając mu unikalny wgląd w życie i pontyfikat jednego z najważniejszych papieży w historii.
Sekretarz Karola Wojtyły: początek długiej współpracy
Współpraca Stanisława Dziwisza z Karolem Wojtyłą rozpoczęła się w 1966 roku, kiedy to młody ksiądz Dziwisz został jego osobistym sekretarzem, jeszcze w czasach, gdy Wojtyła był arcybiskupem metropolitą krakowskim. Był to początek niezwykle długiej i bliskiej relacji, która trwała aż do śmierci Jana Pawła II w 2005 roku. Zanim objął tę ważną funkcję, Stanisław Dziwisz zdobywał doświadczenie duszpasterskie. W latach 1963–1965 pełnił funkcję wikariusza w parafii Przemienienia Pańskiego w Makowie Podhalańskim, gdzie zetknął się z codziennymi realiami życia Kościoła lokalnego i potrzebami wiernych. Ta praktyczna posługa była cennym przygotowaniem do jego przyszłych obowiązków.
Po okresie wikariatu, w 1965 roku, Stanisław Dziwisz został skierowany na dalsze studia z liturgiki na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, gdzie w 1967 roku uzyskał tytuł licencjata. Ta specjalizacja w dziedzinie liturgii była niezwykle istotna w kontekście jego przyszłych obowiązków u boku biskupa, a później kardynała Wojtyły, który sam był głęboko zaangażowany w odnowę liturgiczną po Soborze Watykańskim II. Jako sekretarz, Stanisław Dziwisz był świadkiem i uczestnikiem codziennego życia kardynała Wojtyły, towarzysząc mu w podróżach, spotkaniach, a także w jego pracy naukowej i duszpasterskiej w Archidiecezji Krakowskiej. Ich współpraca pogłębiła się jeszcze bardziej po wyborze Karola Wojtyły na papieża w 1978 roku, kiedy to Stanisław Dziwisz przeniósł się wraz z nim do Watykanu, stając się jego osobistym sekretarzem papieskim. Przez 27 lat, od 1978 do 2005 roku, był najbliższym współpracownikiem Jana Pawła II, dbając o jego kalendarz, korespondencję, a przede wszystkim stanowiąc jego zaufanego powiernika i wsparcie w codziennym życiu i pontyfikacie. Ta niezwykła bliskość pozwoliła mu na poznanie papieża z perspektywy, która była dostępna nielicznym, co z czasem zaowocowało publikacją osobistych notatek Jana Pawła II w książce „Jestem bardzo w rękach Bożych” w 2014 roku, dając wgląd w jego głęboką duchowość i myśli.
Święcenia biskupie w wieku 58 lat
W trakcie swojej wieloletniej służby u boku Jana Pawła II, Stanisław Dziwisz osiągnął kolejny ważny etap w swojej kościelnej karierze. W 1998 roku, w wieku 58 lat, przyjął święcenia biskupie, co było znaczącym wyrazem zaufania i uznania ze strony Jana Pawła II. Konsekracja biskupia miała miejsce 19 marca 1998 roku w Bazylice Świętego Piotra w Watykanie, a głównym konsekratorem był sam papież Jan Paweł II. Było to niezwykle symboliczne wydarzenie, podkreślające bliskość relacji między papieżem a jego długoletnim sekretarzem.
Mianowanie na biskupa i przyjęcie sakry biskupiej oznaczało dla Stanisława Dziwisza wejście do grona hierarchów Kościoła katolickiego, co wiązało się z nowymi obowiązkami i większą odpowiedzialnością. Choć nadal pełnił funkcję osobistego sekretarza papieża, jego status w Kościele uległ podniesieniu, co umożliwiło mu szersze uczestnictwo w życiu Stolicy Apostolskiej i podejmowaniu decyzji na wyższym szczeblu. Biskupie święcenia w wieku 58 lat, w pełni sił i z ogromnym doświadczeniem zdobytym u boku papieża, przygotowały go do przyszłych, jeszcze bardziej odpowiedzialnych ról. To doświadczenie Watykanu, bliskość z Janem Pawłem II i dogłębna znajomość funkcjonowania Kurii Rzymskiej były nieocenione w kontekście jego późniejszego powrotu do Polski i objęcia Archidiecezji Krakowskiej.
Jako biskup, Stanisław Dziwisz uczestniczył w wielu ważnych wydarzeniach kościelnych, w tym w Synody Biskupów, przyczyniając się do dyskusji i podejmowania decyzji dotyczących przyszłości Kościoła. Jego obecność w Rzymie jako biskup i sekretarz papieski umacniała również pozycję polskiego Kościoła na arenie międzynarodowej, stanowiąc ważny punkt odniesienia dla wielu duchownych i wiernych z Polski. Ten okres był świadectwem jego nieustającej służby, która nie ograniczała się jedynie do codziennych obowiązków sekretarza, ale rozszerzała się na szersze pole odpowiedzialności biskupiej.
Droga do kardynalatu: wiek i godność
Po śmierci Jana Pawła II w 2005 roku, życie Stanisława Dziwisza wkroczyło w nowy etap, który szybko doprowadził go do najwyższych godności w Kościele katolickim. Jego powrót do Polski i objęcie najważniejszej archidiecezji w kraju, a następnie nominacja kardynalska, były wyrazem uznania dla jego długoletniej służby i niezwykłego doświadczenia.
Metropolita krakowski w wieku 66 lat
Po niemal czterdziestu latach spędzonych u boku Karola Wojtyły, najpierw w Krakowie, a następnie w Watykanie, Stanisław Dziwisz powrócił do Polski. 3 czerwca 2005 roku, w wieku 66 lat, został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim przez papieża Benedykta XVI. Było to symboliczne wydarzenie, gdyż objął archidiecezję, którą przez wiele lat kierował jego poprzednik, Karol Wojtyła. Ingres do katedry wawelskiej, który odbył się 27 sierpnia 2005 roku, był uroczystym wprowadzeniem go na urząd i stanowił moment oficjalnego objęcia diecezji.
Objęcie funkcji metropolity krakowskiego w wieku 66 lat było wyrazem ogromnego zaufania ze strony Stolicy Apostolskiej. Kraków, z jego bogatą historią i silnym związkiem z Janem Pawłem II, był miejscem o szczególnym znaczeniu dla Kościoła w Polsce. Stanisław Dziwisz, jako spadkobierca dziedzictwa Wojtyły, miał za zadanie kontynuować jego misję w archidiecezji, która zawsze była ważnym ośrodkiem duchowym i intelektualnym. Jego doświadczenie zdobyte w Watykanie, bliskość z dwoma papieżami – Janem Pawłem II i Benedyktem XVI – oraz znajomość struktur Kościoła na poziomie globalnym, przygotowały go do tej odpowiedzialnej roli. Jako metropolita krakowski, gościł w Krakowie dwóch papieży: Benedykta XVI w 2006 roku i Franciszka w 2016 roku, podczas Światowych Dni Młodzieży. Były to wydarzenia o ogromnym znaczeniu dla polskiego Kościoła i świadectwo jego zdolności organizacyjnych i dyplomatycznych. Okres jego posługi jako arcybiskup metropolita krakowski charakteryzował się kontynuacją duszpasterskiej linii Jana Pawła II, promowaniem jego nauczania oraz utrzymywaniem silnych więzi z Watykanem.
Otrzymanie kapelusza kardynalskiego w wieku 67 lat
Kolejny, niezwykle ważny etap w karierze Stanisława Dziwisza nastąpił bardzo szybko po objęciu Archidiecezji Krakowskiej. 24 marca 2006 roku, niespełna rok po nominacji na arcybiskupa, papież Benedykt XVI ogłosił jego nominację kardynalską. Stanisław Dziwisz w wieku 67 lat otrzymał kapelusz kardynalski, co było wyrazem najwyższego uznania dla jego dotychczasowej służby Kościołowi. Konsystorz, na którym formalnie został włączony do Kolegium Kardynalskiego, odbył się w Rzymie.
Jako kardynał, Stanisław Dziwisz stał się członkiem grona najbliższych współpracowników papieża, uprawnionym do udziału w konklawe – wyborze nowego papieża – do ukończenia 80. roku życia. Zgodnie z konstytucją apostolską „Romano Pontifici eligendo” wydaną przez papieża Pawła VI w 1975 roku, kardynałowie, którzy ukończyli 80. rok życia, tracą prawo do udziału w konklawe. W momencie nominacji, Stanisław Dziwisz był poniżej tego limitu, co czyniło go kardynałem-elektorem. Otrzymanie biretu kardynalskiego wiązało się również z przydzieleniem rzymskiego kościoła tytularnego. Kardynał Dziwisz otrzymał tytuł kościoła pw. św. Cyryla i Metodego, co symbolizowało jego więź z Kościołem Rzymu.
Jego rola jako kardynała nie ograniczała się jedynie do kierowania Archidiecezją Krakowską. Stanisław Dziwisz został również mianowany członkiem różnych Dykasterii Kurii Rzymskiej, w tym, jak wspomniano w faktach, 4 października 2023 roku papież Franciszek mianował go członkiem Dykasterii ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Chociaż data otrzymania biretu kardynalskiego to 2006 rok, jego aktywność w strukturach watykańskich trwała nadal, nawet po przejściu na emeryturę jako metropolita krakowski. Ta nominacja kardynalska w wieku 67 lat podkreśliła jego status jako jednego z najbardziej wpływowych polskich hierarchów, a także jego nieustającą łączność ze Stolicą Apostolską i jej bieżącymi pracami.
Życie na emeryturze: wiek i aktualny status
Po wielu latach intensywnej służby, zarówno w Watykanie, jak i w Archidiecezji Krakowskiej, kardynał Stanisław Dziwisz przeszedł na emeryturę, jednak jego obecność w Kościele i życiu publicznym nadal jest znacząca.
Emerytura i dalsza obecność w Kościele
Zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego, biskupi diecezjalni po ukończeniu 75. roku życia proszeni są o złożenie rezygnacji z urzędu. Kardynał Stanisław Dziwisz, osiągnąwszy ten wiek, złożył rezygnację z funkcji arcybiskupa metropolity krakowskiego w 2016 roku, a jego następca, arcybiskup Marek Jędraszewski, objął urząd w 2017 roku. Od tego czasu kardynał Dziwisz pełni funkcję arcybiskupa seniora Archidiecezji Krakowskiej.
Mimo przejścia na emeryturę, kardynał Dziwisz nie wycofał się całkowicie z życia publicznego i kościelnego. Nadal bierze udział w ważnych uroczystościach kościelnych, konferencjach i spotkaniach, a jego głos, jako świadka pontyfikatu Jana Pawła II, jest wciąż ceniony. Jego mieszkanie w Krakowie, choć często opisywane w mediach jako „luksusowe”, stanowi przede wszystkim jego prywatną przestrzeń po latach intensywnej służby. Jest to miejsce, z którego nadal utrzymuje kontakt z Kościołem i wiernymi. Choć wiek uniemożliwia mu już udział w konklawe (ukończył 80 lat, co zgodnie z konstytucją apostolską „Romano Pontifici eligendo” wyklucza go z grona elektorów), jego rola jako kardynała pozostaje istotna w wymiarze symbolicznym i doradczym.
Dalsza obecność kardynała w Kościele jest widoczna poprzez jego zaangażowanie w promowanie dziedzictwa Jana Pawła II, uczestnictwo w wydarzeniach upamiętniających jego osobę, a także poprzez liczne spotkania i wywiady, w których dzieli się swoimi wspomnieniami i refleksjami. Jego długie życie w służbie Kościoła, które rozpoczęło się od seminarium w Krakowie, przez lata w Watykanie u boku papieża, aż po powrót do archidiecezji i obecną emeryturę, jest świadectwem jego niezłomnego powołania. Kardynał Dziwisz, mimo zaawansowanego wieku, pozostaje aktywnym obserwatorem i uczestnikiem życia Kościoła katolickiego w Polsce i na świecie.
Kontrowersje a długowieczność posługi
Długie i prominentne życie w służbie Kościoła kardynała Stanisława Dziwisza nie było pozbawione wyzwań i kontrowersji. W ostatnich latach jego posługa, zwłaszcza w kontekście zarządzania Kościołem, stała się przedmiotem publicznej debaty i oskarżeń, które rzuciły cień na jego dziedzictwo.
Oskarżenia o tuszowanie nadużyć z perspektywy czasu
Wraz z ujawnianiem kolejnych przypadków nadużyć seksualnych w Kościele katolickim na całym świecie, również w Polsce pojawiły się poważne oskarżenia dotyczące tuszowania tych spraw przez hierarchów, w tym kardynała Stanisława Dziwisza. Z perspektywy czasu, jego rola jako sekretarza Jana Pawła II, a następnie metropolity krakowskiego, została poddana szczegółowej analizie. Dokumenty i świadectwa, w tym te przedstawione w filmach dokumentalnych takich jak „Zabawa w chowanego”, sugerowały, że kardynał Dziwisz miał wiedzę o przypadkach pedofilii wśród duchownych i mógł nie podjąć wystarczających działań, aby zapobiec dalszym nadużyciom lub ukarać sprawców.
Oskarżenia te dotyczyły zarówno okresu jego pracy w Watykanie u boku Jana Pawła II, jak i czasu, gdy był arcybiskupem metropolitą krakowskim. Krytycy zarzucali mu, że nie reagował odpowiednio na sygnały o przestępstwach seksualnych, a wręcz mógł przyczyniać się do ukrywania sprawców, przenosząc ich do innych parafii lub diecezji, zamiast zgłaszać ich do odpowiednich organów świeckich lub kanonicznych. Te zarzuty wywołały burzliwą dyskusję publiczną i medialną, podważając zaufanie do instytucji Kościoła i do osób pełniących w nim najwyższe funkcje. Dyskusja ta była częścią szerszego dialogu o odpowiedzialności hierarchów za kryzys nadużyć seksualnych w Kościele i potrzebie transparentności oraz rozliczenia. Wersja skrócona – Standardy Ochrony Małoletnich w Archidiecezji Krakowskiej, to jeden z dokumentów, który powstał w odpowiedzi na te wyzwania, wskazując na zmiany w podejściu Kościoła do tych kwestii.
Ostateczne rozstrzygnięcia Nuncjatury Apostolskiej
W odpowiedzi na liczne oskarżenia i apele o wyjaśnienie sprawy, Stolica Apostolska podjęła działania mające na celu zbadanie zarzutów stawianych kardynałowi Stanisławowi Dziwiszowi. Nuncjatura Apostolska w Polsce, jako przedstawiciel papieża w danym kraju, odegrała kluczową rolę w tym procesie. W 2021 roku Nuncjatura Apostolska poinformowała o zakończeniu dochodzenia prowadzonego przez kardynała Angelo Bagnasco, emerytowanego arcybiskupa Genui, w sprawie zarzutów dotyczących zaniedbań kardynała Dziwisza w kwestii nadużyć seksualnych.
Ostateczne rozstrzygnięcia Nuncjatury Apostolskiej ogłoszono 22 kwietnia 2022 roku. W komunikacie podano, że po przeanalizowaniu zebranej dokumentacji i zeznań, nie stwierdzono podstaw do wszczęcia kanonicznego procesu przeciwko kardynałowi Stanisławowi Dziwiszowi. Oznaczało to, że zarzuty dotyczące tuszowania nadużyć nie znalazły potwierdzenia w świetle prawa kanonicznego i zebranych dowodów. Nuncjatura podkreśliła, że kardynał Dziwisz działał zgodnie z ówczesnymi procedurami i normami prawnymi Kościoła, które w tamtym czasie mogły być inne niż obecne, bardziej restrykcyjne.
Mimo oficjalnego stanowiska Stolicy Apostolskiej, kwestia odpowiedzialności hierarchów w kontekście kryzysu nadużyć seksualnych w Kościele nadal pozostaje przedmiotem dyskusji i refleksji zarówno w społeczeństwie, jak i w samym Kościele. Rozstrzygnięcia Nuncjatury Apostolskiej stanowią oficjalne stanowisko Watykanu w tej sprawie, zamykając kanoniczny aspekt dochodzenia, jednak publiczna percepcja i ocena historyczna mogą ewoluować.
Podsumowanie: długie życie w służbie Kościoła
Życie kardynała Stanisława Dziwisza to historia niezwykłej długowieczności i nieprzerwanej służby Kościołowi katolickiemu, która rozpoczęła się w burzliwych czasach przedwojennej Polski i trwa do dziś. Urodzony w 1939 roku, kardynał Dziwisz wiek 85 lat osiągnął w 2024 roku, co czyni go świadkiem i aktywnym uczestnikiem kluczowych wydarzeń XX i XXI wieku.
Jego droga, od młodości w Rabie Wyżnej, przez formację w krakowskim seminarium, aż po najważniejsze urzędy w hierarchii kościelnej, jest nierozerwalnie związana z pontyfikatem Jana Pawła II. Przez niemal cztery dekady, jako osobisty sekretarz Karola Wojtyły, a następnie papieża Jana Pawła II, kardynał Dziwisz pełnił rolę zaufanego powiernika i najbliższego współpracownika, uczestnicząc w codziennym życiu i historycznych wydarzeniach pontyfikatu. To właśnie ta bliskość z papieżem, który był dla niego mentorem i ojcem duchowym, ukształtowała jego rozumienie Kościoła i misji duszpasterskiej. W wieku 58 lat przyjął święcenia biskupie z rąk Jana Pawła II, co było symbolicznym wyrazem uznania dla jego poświęcenia i lojalności.
Po śmierci Jana Pawła II, w wieku 66 lat, powrócił do Polski, aby objąć prestiżowy urząd metropolity krakowskiego, kontynuując dziedzictwo swojego poprzednika. Rok później, w wieku 67 lat, otrzymał kapelusz kardynalski od papieża Benedykta XVI, co ugruntowało jego pozycję jako jednego z najbardziej wpływowych duchownych w Polsce i na świecie. Nawet po przejściu na emeryturę jako arcybiskup senior, kardynał Dziwisz nadal pozostaje aktywny w życiu Kościoła, uczestnicząc w uroczystościach i promując dziedzictwo Jana Pawła II.
Choć jego długa posługa została naznaczona kontrowersjami dotyczącymi oskarżeń o tuszowanie nadużyć seksualnych, a Nuncjatura Apostolska w Polsce nie stwierdziła podstaw do wszczęcia kanonicznego procesu, jego rola w historii polskiego Kościoła i Watykanu pozostaje niezaprzeczalna. Stanisław Dziwisz, dzięki swojemu długiemu życiu, doświadczeniu i bliskości z Janem Pawłem II, zajmuje unikalne miejsce w historii Kościoła katolickiego, będąc świadkiem i współtwórcą epoki, która na zawsze zmieniła oblicze katolicyzmu. Jego życie to przykład długotrwałej służby, która, pomimo wszystkich wyzwań, pozostawiła trwały ślad w dziejach.
Dodaj komentarz